Gastblog: de ballade van de prinses en de kikker

Zoals op vorige blog al aangekondigd, stelde ik mijn reisgenootje naar Lissabon, Rachid, in de gelegenheid zijn verhaal kwijt te kunnen op dit blog. Het is natuurlijk niet niks als je met een blogger op reis bent en alles van een kant bekeken wordt. Dus nogmaals... Hooggeëerd publiek! Graag laat ik het -ongecensureerde- woord aan Rachid, met zijn versie van ons tripje naar Lissabon:

De ballade van de prinses en de kikker

Er was eens een stoere prinses en een kikker, die na een lange, zwoele, doch krachtige zomer, besloten om samen een avontuurlijke, maar niet zo verre reis te maken. De aanloop naar die reis toe was al bijzonder en met hier en daar na-zomerse commotie in het dierenrijk.
De prinses had net weer eens met een levensgrote foto en bijbehorend artikel in de krant gestaan. Dat doen prinsessen namelijk wel eens van tijd tot tijd. Het ging dit keer over het feit dat waar de prinses ook heenging, in welk land ze zich ook bevond; er gebeurde altijd wel wat. Meestal iets vreselijks en verdrietigs, maar het was vooral nooit saai! De kikker vond dit wel interessant en voelde zich geroepen om dit fenomeen ook eens persoonlijk en van dichtbij mee te maken.
En zo pakte hij, ondanks de vele waarschuwingen van zijn dierenvrienden uit het bos, zijn tas in en ging hij samen met de prinses een onzeker, maar vooral spannend avontuur tegemoet.
Ze stapten in een grote stalen vogel, waarvan de kikker wel eens gehoord had dat zo een reus
in de echte mensenwereld ook wel eens een vliegtuig werd genoemd. Eenmaal in de lucht, kwam al meteen de ware aard van ons prinsesje naar boven; De kikker was enthousiast het een en ander aan het vertellen, maar er kwam geen enkele reactie van zijn reisgenoot: ze sliep.
Toen ze tijdens de overstap een paar uurtjes niks te doen hadden (ze hadden hun aansluitende stalen-vogelvlucht gemist, omdat de prinses zo nodig haar buikje rond wilde eten na dat heerlijke dutje), was het weer raak: nu legde Hare Majesteit haar prinsessenlichaampje ter ruste op de vloer van een immense luchthaven in een of andere lichtstad...en ze sliep.
De kikker kon niks anders doen dan trouw naast haar zitten en de wacht houden.

Later, nadat ze op hun eindbestemming waren aangekomen, kwam het steeds vaker voor dat de prinses haar schoonheidsslaapje broodnodig had. Telkens als ze even hadden rondgelopen in de stad (dat ging ook steeds moeizamer en geduld om op de ijzeren slang te wachten waarin mensen vervoerd werden - in de mensenwereld een tram genaamd - had onze kroonopvolgster niet, waardoor het een gewoonte werd om een beroep te doen op de vele koetsen in de stad, ook wel taxi's genoemd) en terugkeerden naar hun herberg, lag Doornroosje alweer lief en majestueus te snurken op 10 erwten die op onverklaarbare wijze onder de matras te voelen waren...maar daar had de prinses totaal geen last van.
En zo vorderden de dagen en de twee reismaatjes hadden het erg naar hun zin, maar de kikker vroeg zich wel af wanneer het noodlot nu eens zou toeslaan. Het meest spectaculaire tot nu toe waren de vele uurtjes, waarin hij op z'n rug naast de slapende prinses naar het welversierde Barok- plafond staarde. Hij kon uiteindelijk alle ornamenten, lambrisering en plinten op en rond het plafond wel dromen! En het prinsesje droomde met hem mee...

De terugreis ging eender: onze Koninklijke Hoogheid stoorde zich nergens aan en genoot met volle teugen van haar welverdiende dagrust. Terug in het bos, brandden de trouwe dierenvrienden van de kikker natuurlijk van nieuwsgierigheid en vroegen de kikker zijn groene kikkerhemd van het lijf. De kikker realiseerde zich dat hen eigenlijk niks ernstigs was overkomen en verzon daarom de meest overdonderende verhalen, zoals urendurende gevechten met draken, boze en wraakzuchtige heksen en zelfs verschrikkelijke natuurrampen ontkwamen niet aan zijn levendige fantasie. En ze hadden het allemaal overleefd! De dieren in het bos droegen de kikker op handen en feestten 7 dagen en nachten lang om te vieren dat de kikker en de prinses veilig en wel weer thuis waren.
En ja, natuurlijk: "de zomer was lekker", zoals de prinses beschreef in de, speciaal voor de royalty-pers in het leven geroepen weblog. Alles was lekker.
"En gelukkig was er niets gebeurd", dacht de kikker. "Slaap lekker, lief prinsesje".