Friemelen

Soms vergeet ik wel eens dat er iets van mijn hand publiekelijk verkrijgbaar is. Het is best gek als wildvreemde je op straat aanspreekt op een gebeurtenis. Of als een wildvreemde zegt dat je op zijn nachtkastje ligt. Het afgelopen half jaar heb ik veel reacties gehad op Taai; een aantal waren het vermelden waard.

Een tijdje terug was er op het reisbureau waar zusje Netteke werkt een envelop afgegeven. Ik had geen idee wat dat kon zijn en hevig nieuwsgierig toog ik naar Brielle. Het was een kaart van de voormalig lage school lerares van mijn zusje, Marjan. Ze had een lieve kaart geschreven met daarin een leuk fooitje. Ze was toch zo onder de indruk van de laatste zin van het dankwoord!

Of in mijn favoriete restaurant Het Swarte Schaep in Brielle. Van de zomer ging ik daar eten en de eigenares, Hélène, wees zorgelijk kijkend onze tafel aan. Ze vroeg met zachte stem: "Ben je weer helemaal beter?" "Ehm…ja, ik ben weer beter, maar hoe weet je dat?" Even vergeten dat ik die week met mijn verhaal in de Flair stond. Ik moest beloven de volgende keer dat ik zou komen eten een ondertekend exemplaar voor haar mee te nemen. De keer daarna was maanden later, met John op zijn laatste avond in Nederland (en tevens onze laatste avond samen ooit, maar wie had dat toen kunnen weten...). Hélène wist meteen waarom we Engels praatten, dit was vast die kerel waar ze over gelezen had! Ze kocht haar exemplaar en dook meteen de keuken in. Vluchtig kwam ze –veel later dan normaal- de keuken uit met onze borden. "Ja nou sorry hoor, ik zat te lezen."

In het restaurant zaten ook nog drie heren te eten, die mee zaten te luisteren met ons gesprek. We raakten een beetje in gesprek en een dag later had ik een bestelling via internet binnen. Bij opmerkingen schreef Dhr. Peerenboom dat hij één van de heren van de avond ervoor was. Ik stuurde er één op en kreeg een dag later een e-mailtje dat hij het boek alweer kwijt was. Zijn dochter had met groot enthousiasme en bruut geweld haar vader van 'zijn' Taai beroofd. Vervolgens had zijn vrouw het weer van haar gepikt. Zowel moeder als dochter lazen het en lieten de meest vertederende reacties achter op de website.

Voor mijn reisverhalen die ik langzaam maar zeker allemaal aan het uitschrijven ben, deed ik wat onderzoek. Ik heb ooit in Aruba -als enige van een heel gezelschap- een meteoriet gezien. Een sterk verhaal, zeker omdat we de avond ervoor Deep Impact in de bios gezien hadden. Alhoewel het de ochtend na de meteoriet in het Arubaanse AD stond, kreeg ik de gemoederen niet echt overtuigd. Daarvoor het onderzoekje. Ik kreeg een hele interessante e-mail terug van een meteoroloog, die me uitlegde dat het een meteoriet kon zijn ter grootte van een zandkorrel op soms wel 100 kilometer hoogte en dat dat niet ongebruikelijk was in de Cariben. Ik bedankte hem in een e-mailtje en zonder dat ik het bewust deed, stuurde ik mijn automatische handtekening mee waar m’n website op staat. Even later ontving ik van de meteoroloog een e-mailtje terug met als titel: Taai bestellen. Of hij twee boeken kon bestellen voor z’n nichtjes Maartje en Eveline, want die waren ook zo Thailand gek.

In Tjallinks Snackbar/Videotheek in Rockanje werd ik ook op niet alledaagse manier geholpen. Het meisje achter de toonbank keek met samengeknepen en onderzoekende ogen aan en vroeg halverwege de bestelling: "Ben jij toevallig Eveline? Ik heb je boek gelezen!!! Wat leuk dat je in het echt zie. Wat een viespeuk zeg, die Dr Atorn!" En zo reikt de faam van de voor mij zo legendarische Thaise zakenman Dr Atorn zelfs tot in de snackbar van Rockanje.

Maar er waren ook andersoortige reacties. Taai ligt sinds begin december bij Donner, verdeeld over verschillende schappen. Eén van die schappen is op de begane grond en heeft het 'waargebeurde verhalen genre',zo liggen er bijvoorbeeld boeken van onder andere Arjan Erkel, Mickey Hoogendijk, Waris Dirie en Christine Hoffmann. Om eerlijk te zijn mijn persoonlijk favoriete genre. Terwijl ik wat stond te bladeren in een ander waargebeurd boek, pakte een lief ogend meisje naast me Taai op en bladerde er wat door. Mijn hart maakte verheugd een klein sprongetje! Toen ze hem terug zette, hadden we even oogcontact en ik lachte vriendelijk naar haar. Ik zei grappig bedoeld: "Da’s nou écht een goed boek!" Ze antwoordde: "Dat zal best." Ik gooide mijn meest onschuldige en trotse glimlach eruit en zei: "Die heb ik geschreven." "Ja, *geïrriteerde zucht* dat zie ik toch, joh" en liep weg. Zelden ben ik harder op mijn plaats gezet dan door dit vervelende hockeymeisje. Complimenten! Misschien was ze wel een dochter van Mulisch, die schijnen arrogantie te hebben uitgevonden.

Een aantal lezers maakten van de gelegenheid gebruik me uitgebreid over hun eigen bijzondere ervaringen in Thailand te e-mailen, een aantal vroeg me backpacktips voor ouderen of een aantal vroeg me zelfs op een verkooplijst te kunnen komen voor een tweede boek. De meeste e-mails die ik krijg zijn van mensen die er ook over denken om een boek uit te geven. Mijn advies is altijd: Doen!

Aan de datum is te zien dat het 1 april is geweest, m'n persoonlijk favoriete datum van het jaar! Niet alleen omdat Sparta jarig is (118 jaar dit jaar!), omdat ik vlak bij Brielle woon en daar het feest der feesten gehouden wordt (en ook dit jaar zijn de Spanjaarden verslagen), maar ook omdat je op deze datum onbeperkt mensen in de maling mag houden mits dat eindigt in een glimlach. Maar dit jaar gebeurde er iets anders: ík werd slachtoffer van een 1 april grap. De omgekeerde wereld! In de krant van 31 maart las ik een artikel van een initiatief waarbij weblogschrijvers stukjes konden schrijven voor geld op de website www.weblognieuws.nl. Niet geschoten altijd mis, denk ik dan maar, dus netjes emailtje erheen en afwachten maar. Bleek het een 1 aprilgrap te zijn. Net als u waarschijnlijk, lig ik nog immer op de grond te rollen van het lachen...

Ook werd april de maand van mijn eerste officiele recensie. Het is een recensie op een Belgische reisnoeken site en is te vinden op: http://www.reisboeken.be.

Een aantal maanden geleden werd me flink duidelijk dat een boek alleen niet genoeg was, er moest echt een website bij met achtergronden en foto’s. Ik schakelde iemand in die websites bouwt en vlak voor Kerst ging 'ie uiteindelijk de lucht in; http://www.EvWopTournee.nl Ook legde Koen me uit hoe je de statistieken kunt bekijken. Je kunt precies zien wanneer er aandacht is besteed en wanneer niet. De hoogte piek was tijdens een stukje In The Winning Mood (het Sparta fanzine), 262 bezoekers. De dag erna 10. Ter illustratie het laatste Viva artikel leverde 45 bezoekers op. Zeker niet onderschatten, die ITWM!

Een deel van de statistieken laat ook zien wat mensen zoal bij Google ingetoetst hadden voordat ze op de website terecht kwamen. De top 5 van trefwoorden was wel heel bijzonder.

Op één: het trefwoord 'Van'.
Op twee: het trefwoord 'Eveline'.
Op drie: het trefwoord 'Wanrooij'
Op vier: het trefwoord 'Taai'
Op vier: het trefwoord 'Friemelen'

Friemelen? Friemelen! Er is dus iemand in Nederland die het wereldwijde web afzoekt op het woord friemelen. Ik was meteen gefascineerd door deze persoon. Nou was ik ook benieuwd wat ik dan over friemelen had geschreven, dus er zat maar één ding op: friemelen intoetsen bij Google. Ik kwam erachter dat diegene wel heel erg die-hard friemel fan is, want hij moest er maar liefst 8 pagina’s Google doorheen jagen om mijn website te vinden. Een geduldige friemelfan. Dat het slechts berovers in Trinidad en Tobago waren die onder de kleren aan het friemelen waren, moet hem zeker tegen gevallen zijn. Dit is natuurlijk wel het moment voor een coming out; misschien wil de friemelfan
–desnoods anoniem- zijn beweegredenen hieronder vermelden?

Maar ook diegene die op Google "ik heb jampotglazen" intypte, vond de website van een soortgelijke!