Summer in the City

Na mijn confronterende huizen (lees: kamer) bezoek in Bloomsbury had ik vrijdag wat goedkope huizen bezichtigingen gepland in o.a. Camden. Het zou dan niet aan te lopen zijn naar kantoor, maar ik heb dan tenminste aan het eind van de maand nog wat toast op de plank. Ik had vrijdag vier bezichtigingen, eentje daarvan was in Islington, twee in Camden en eentje in Baker Street (omdat ik dat liedje zo leuk vind). Ik zal langdradige verhalen over zweterige Egyptische huiseigenaren, piepkleine achterkamertjes en deprimerende counselflats achterwege laten. Het was de studio in Islington waar ik even engelen hoorde zingen; liefde op het eerste gezicht! Het is een mooie, lichte bovenetage op kruipafstand van Kings Cross St. Pancras (groot metro- en treinstation) in een Victoriaans straatje, tussen gezellige eettentjes en slechts 45 minuten slenteren van werk! En redelijk betaalbaar. Kings Cross opent volgend jaar een treinverbinding met Europa, waardoor de buurt flink gepimpt wordt. En ik had nog twee dagen te gaan. Ik val weer eens met m'n neus in de butter!

Het kantoor is gevestigd in het Goldencross House aan het Trafalgar Square, hartje Londen. Ik kan het monument dat het meest centrale punt van Londen aangeeft aanspugen vanuit mijn raam (mits open). Mijn route is elke ochtend: met de Underground van Kings Cross naar Leicester Square, vandaar uit 10 minuutjes lopen naar Trafalgar Square. Voor iemand die nooit in Londen wilde wonen, doe ik toch behoorlijk Londens....

Op Trafalgar Square wordt elke dag weer wat anders georganiseerd, van een Indiaas feest met bijbehorende "zang" tot een Zuid Koreaans voetbal feest met duizenden bezoekers. Het is echt leuk in een wereldstad te wonen tijdens het WK. Zonder voetbal is iedereen gewoon Londenbezoeker of -bewoner, met het WK verloochent niemand zijn afkomst. Uit alle landen heb ik shirtjes gezien. Ook ik ging natuurlijk knaloranje op zoek naar een Hollands stekkie voor de wedstrijd. Er bleek een Nederlandse kroeg te zitten in China Town, de Hems. De avond ervoor ging ik de kroeg even peilen, waar me helaas werd meegedeeld dat het uitverkocht was. Gelukkig had ik een reden om op de gastenlijst te kunnen. Via de Nederlandse ambassade had ik gehoord dat een jongen voor een website (over de verschillende supportersbelevingen in Londen) foto's nodig had. Ik had hem al beloofd dat ik foto's zou maken vanuit de Hems en dus liep ik de dag van de wedstrijd de lange vloekende oranje rij voorbij, naar de Man Met De Gastenlijst (altijd al een keer willen doen!). Iedereen binnen was ongeveer net zo oranje als in Nederland, alleen werd hier luidkeels het volkslied meegezongen. Na afloop van de overwinning op Servië werd er een groot oranje feest gevierd tussen de hordes verbouwereerde Chinezen.

De twee wedstrijden erna keek ik helaas in een "Nederlands" pannekoekenhuisje, waar ik helaas alleen in mijn feloranje outfit zat. De laatste wedstrijd keek ik in O'Neills, om de hoek van de Hems. En daar had ik meteen mijn favoriete kroeg met bijbehorend publiek te pakken! Maar helaas Oranje verloor en dat werd door de overgebleven Oranjesupporters aangegrepen om het verdriet massaal steun zoekend weg te drinken. Echte vrienden maak je tijdens een crisis! Helaas ligt nu ook mijn andere favoriet, Engeland, eruit. De spannende wedstrijd van Engeland tegen Portugal keek ik bij Jeff, goeie bekende uit Thailand. Hij gad een feest ter ere van zijn nieuwe huis in Redditch, nabij Birmingham. Het verloren voetbal kon de pret gelukkig niet drukken! Het zal wel stil worden zonder Engeland in de Worldcup. Er is de laatste weken meer over Wayne Rooney geschreven dan over Bush, Blair en Balkenende tezamen. Hij wordt hier als God behandeld, zo overdreven.

Misschien is het wel eens opgevallen dat ik krantenkoppen aantrek. Gelukkig ook nu weer. Na een dagje werken pakte ik de underground naar Kings Cross. Daar werden allemaal mededelingen gedaan en er was slechts één uitgang open. Brand. Dat rinkelt hier iets meer alarmbellen dan normaal, in 1987 was er in Kings Cross een brand waarbij 31 mensen omkwamen. Nu was er dus weer brand bij Kings Cross. 's Avonds vlogen er constant twee helicopters boven mijn huis. De wegen waren afgezet en overal politie. Mijn nieuwe buurtje was heel de tijd op tv. Het is uiteindelijk twee dagen dicht geweest en er zijn 25 huizen rondom geevacueerd, maar niet de mijne. Ik heb geen brand gezien of rook geroken, maar Kings Cross twee dagen dicht gooien doe je niet voor niets. In de drukte op het station in die dagen zag ik wel iets anders bijzonders. Tussen alle reizigers rende een doodsbang vosje. Ik stond echt versteld, maar was de enige. Niemand leek het heel raar te vinden. Ik had nog nooit een vos gezien en een druk station was wel de laatste plaats waar ik dat verwachtte. Het schijnt vrij normaal te zijn voor vossen om eten te gaan zoeken in de grote stad.

Op het perron van de Underground is het soms zo druk, dat het 't waard was een foto te maken. Ik richtte mijn cameraatje boven mijn hoofd en drukte af. Niemand die op of om keek. Binnen anderhalve seconde was er de monotone metrostem: "Mogen we u eraan herinneren dat fotograferen met flits ten strengste verboden is? Fotograferen met flits is NIET toegestaan. Wilt u niet fotogaferen met flits." Inmiddels had iedereen zich op het perron naar mij omgedraaid en kon ik er met mijn kanlrooie kope en met bewijsstuk nr. 1 nog in mijn hand er niet meer omheen: Schuldig!

Het werk is heel leuk en interessant. Het is de drukste baan die ik ooit gehad heb, nog drukker dan een eigen bedrijf. Ik vertaal momenteel nog de website, ben moddereter op het Forum, help Nederlanders met het uitgeven van hun boek, help de verschillen tussen Europa en Amerika te verkleinen en help met de PR. In de derde week kwam er een groep uit Amerika voor een paar daagse vergadering. Ook de grote baas uit Amerika, Gart (niet te verwarren met Bob Young, de oprichter) kwam naar Londen en wel voor het weekend. David maakte me het flink duidelijk dat hij geen zin had in zijn weekend iets met Gart te gaan doen, dus "offerde" ik me op. Om een lang verhaal kort te maken; ik belandde die avond met de deftige Gart bij het concert van the Foo Fighters in Hyde Park! Een wereldavond met weer temperaturen van rond de 20 graden.

Sinds ik in Londen ben, heb ik nog maar één dag regen gehad en dat was symbolisch genoeg de dag na de uitschakeling van het Nederlands elftal (de dag van de twee katers). Ik krijg wel een heel rare indruk van Londen, maar ik snak momenteel naar een verfrissend buitje!

En dan tot slot voor diegenen die Kings Cross heel ergens anders van kennen (en het genre wel leest), perron 9¾ bestaat ook echt.